FEBRUARI 2010

Zondag 7 februari was het weer lekker druk bij Huis ten Halve. Hadden de 37 AKN-ers de soep geroken of begint het naderende wegseizoen alweer te kriebelen? Henk ging met 11 man het bos in en reed de 40 km lange wandeltocht van volgende week zondag. Het was een mooie nieuwe route en ondanks het feit dat alle kleine zijweggetjes natuurlijk ontbraken toch erg leuk om op de mountainbike te rijden. In het bos was het nauwelijks modderig en er kon een mooi tempo onderhouden worden. Onderweg werd nog een beetje gemopperd op Jan Bakker ("een paard maakt meer kapot dan je lief is...") die de eerst zo vlakke bospaden vol kuilen had gereden. Jan was er toch niet bij, dus een willig slachtoffer! Voor degenen die de dag ervoor al het bos in geweest waren had het ook nog iets rustiger gemogen, want zij hadden al genoeg snelle kilometers in de benen. Zo hard ging het niet, maar ze waren toch nog voor de wegrijders terug. Die hadden met John en Tonnie voorop, een rondje van 48 km gereden waarbij het langzamerhand toch steeds iets kouder leek te worden. Toen Wim Schot de kop overnam van Tonnie was die kou vlug weg, want het tempo ging al snel de hoogte in. De twee bakken erwtensoep met brood gingen er bij iedereen dan ook goed in. Jos Vos die zijn gewonnen blik soep van de Nieuwjaarsreceptie nog steeds niet mee naar huis had genomen, had nu geen keus meer: hij kreeg het warm gemaakt in de pan voor zijn neus! Jacques van Benthem kwam ook nog even verslag doen van zijn "ski"vakantie in het Oostenrijks ziekenhuis. Hij is gelukkig alweer een klein beetje in training kunnen gaan en hoopt over een aantal weken weer met ons mee te kunnen gaan.

 

En weer was het landschap in de dagen voorafgaand aan de afsluitende derde wandeltocht van onze winterserie omgetoverd in een witte wereld. Deze keer had Henk een mooi nieuw parcours in de Rucphense bossen uitgezet. Zaterdagmorgen werd met 6 man de wandeltochten van 10-15-25 en 40 km uitgepijld door Cees Mathijssen, Cees v. Sluijs, Jan Buijk, Leo Notenboom, Henk Verschuren en Willy. Daarbij kwam Jan onverwachts ten val, waarbij hij de nodige spieren op de proef stelde. Afwisselend lopend en fietsend nam hij de kortste weg terug naar huis, waar hij voor zijn gevoel wel 30 jaar ouder dan bij vertrek aankwam. Zondagmorgen waren Cees v Sluijs en Henk weer van de partij om de opgehangen pijlen te controleren. Cees Mathijssen, Leo en Pierre verzorgden de inschrijvingen en Simon was controlepost bij 't Ossekopke. Bij een temperatuur rond het vriespunt werden de deelnemers getrakteerd op wat miezerige motsneeuw. Om 10 voor 8 vertrok de eerste deelnemer desondanks toch vol enthousiasme. Net als voor Henk en Cees was het voor de wandelaars oppassen geblazen, want er zaten nogal wat verraderlijk gladde stukken onder de stuifsneeuw verborgen. Henk en Cees bleven niet de volledige 40 km overeind en zo waren er meer valpartijen, maar gelukkig zonder erg. De after-party was deze keer voor Wim Mouws, Henk en Ad van Iersel, die de pijlen weer opruimen.

Zaterdagmiddag vertrokken de veldrijders met 13 man bij Huis ten Halve. Jacques v. d. Heijden wilde naar Moerstraten, maar daar waren de meeste het niet mee eens omdat je daar in deze tijd van het jaar bij de Dassenplas een zwemdiploma nodig hebt. Met Chris Sonke als voorrijder zijn ze via Nispen vertrokken. Daar sloot nog een 14e man bij hen aan. Over mooie bospaden en enkele asfaltwegen reden ze naar Essen en daar door het bos naar de Wildert (Nee, ze zijn niet gestopt bij Annet). Onderweg probeerden ze nog een stukje Privaat te nemen, waar ze echter door de eigenaar teruggestuurd werden. Bij de Wildert was er nog een incident met een vrouw met hond: toen zij daar op een smal fietspad langs kwamen en de hond een beweging maakte kwam de vrouw met haar nieuwe leren jas in de prikkeldraad terecht en dat was niet best voor die jas. Via Huijbergen en na nog een valpartij van onze clubkampioen (zonder letsel) werd als laatste de beklimming van de Nootjesberg genomen voordat ze terug naar Roosendaal gingen. Met 46 km op de teller was het weer een prachtige rit.

Zondag 21 februari werd de jaarvergadering door 65 leden. Samen met het bestuur maakte dat in totaal 69, voorwaar een heel mooi aantal. Bij binnenkomst kon penningmeester Jan Buijk meteen de verdiende bonussen uitreiken: in totaal € 1900,- ! De gewone leden kregen dit in papiergeld, maar voor Cees van Sluijs maakte hij een uitzondering en werd de bonus uitbetaald in 478 stuivers en één 10 centstuk. Nadat iedereen van een gratis kopje koffie (aangeboden door Jan van Huis ten Halve) voorzien was, kon Pierre om 9:10 uur de vergadering openen. Bericht van verhindering was er van Ina en Dim van Krimpen, Janus van Breugel, Piet Brans, Remco Dierks, Ad Lambregts, Tini Buijsen en Jan Dinkelaar. De laatste 2 wegens ziekte (van harte beterschap !). Nadat wat kleine puntjes uit de notulen van de vergadering van vorig jaar en het jaarverslag van het secretariaat verbeterd werden kon de kascontrolecommissie meedelen dat de boeken prima in orde waren. Het bestuur kon dus gedechargeerd worden en Jan ontving een applaus voor zijn werk. De plaats van aftredend commissielid Peter den Hartog wordt volgend jaar ingenomen door Christ Couwenbergs. Daarna deed de voorzitter van de toercommissie op zijn welbekende beknopte wijze verslag van het afgelopen jaar (U kunt het hier nalezen). Aftredend TC-lid Alfons en Wim en bestuurslid Willy en Dim werden door de vergadering unaniem herkozen en daarna kon in de pauze een tweede bakje koffie (deze keer aangeboden door Jan de penningmeester) genuttigd worden.

Na de pauze blikte Pierre terug op het afgelopen Winterseizoen, waarin volgens hem niet gefietst werd door "normale fietsers". Iedereen die zijn steentje bijgedragen heeft om alle activiteiten goed te laten verlopen werd (nogmaals) hartelijk bedankt voor de inzet. Rob Smits stelde voor om het parcours van de veldrit volgende keer voor de deelnemers duidelijk zichtbaar te verdelen in 4 zones. Bij calamiteiten kunnen zij dan de organisatie en / of hulpdiensten duidelijker uitleggen waar ze zich bevinden op het parcours. De bestuursmededelingen bleven kort:

Vooruitblikkend naar het komende zomerseizoen kon er nog weinig concreets gemeld worden. Wel deed Cees een beroep op de leden om suggesties voor clubuitstappen bij de toercommissie te melden. Ook vroeg hij om kandidaten om thuisblijversritten, eigen ritten en groep 2 ritten voor te rijden. Daarna was het tijd voor de rondvraag:

De voorzitter sluit de vergadering om 11:10 uur en bedankt Henk Jongeneelen, dat hij de TEPs al een dag eerder wilde meenemen. Zo kon iedereen met een nieuwe TEP, toerfietskaart, toerboekje en 2 nieuwe bidons naar huis.

Zaterdagmiddag zijn 7 AKN ers om 13:00 uur met Jan Verbocht en Rini van Geel op kop vertrokken voor een ritje op de weg. Er viel nog wat regen, maar dat stelde niet veel voor. Gaandeweg werd het steeds droger en in een behoorlijk tempo (Gerard mopperde wat over "te hard van start gaan") reden ze op verzoek van Jacques van der Heijden via Nispen, Essen, de Wildertse Duintjes, Kalmthout en Heide naar Putte. Omdat het tempo aan de hoge kant lag onder aanvoering van Jan en Rini met zijn Turbodijen had Toine (als enige op zijn ATB) geen tijd om zijn krentenbol te nuttigen. Afgesproken werd dat ze koffie gingen drinken bij het "Witte Paard "( € 1,20). Na de koffie ging het via de Heerenbaan en het sportpark van "Dé Grenswachters " naar de provinciale weg richting Hoogerheide. Bij café "Jagersrust " rechtsaf en zo naar Huijbergen. In Huijbergen ging het mis, want ineens was Jacques kwijt. Dat komt meer voor, dat hij zonder iets te laten weten een andere weg kiest dus ging het dan maar verder zonder Jacques. Van Huijbergen ging het daarna nog steeds in een lekker tempo door Essen-Hoek en Nispen naar Roosendaal. Omdat de weerberichten voor 's zondags er niet gunstig uit zagen, werd er afgesproken "misschien tot morgen".

De thuisblijvers hadden zoals zo vaak 's zondags weer geen gelijk. Om 9:00 uur waren er maar 4 man van de club aanwezig, nl. John van Turnhout , Cees van Sluijs, Toon Jansen en Jacques van der Heijden. Het motregende nog wat en 10 minuten later was het droog. De rit voerde langs Nispen, Essen, Essen-Hoek en Kalmthoutse Heide tot in De Wildert. Hier werden enkele bakken koffie genuttigd. Daarna reden ze gevieren via de Wildertse Duintjes, Horendonk, Essen en Nispen weer terug naar Huis ten Halve. Net voor Essen reed Cees lek en er rees direct een probleem, nl de "veis van de chapappe" ging er met geen mogelijk af. (vertaling voor de niet-Belgen: het moertje van het ventiel)Dus het was lopen naar de eerste de beste villa bij Essen. De eigenaar was ook een fervent fietser, dus deze kon hen aan 2 tangen helpen om hiermee de veis los te kunnen draaien. Een geluk bij een ongeluk was, dat er tijdens de reparatie een flinke bui viel en zij gelukkig konden schuilen in de garage. Al met al hebben ze toch nog 40 km gereden. Bij terugkeer bleek dat Cees Mathijssen en Eric Langelaan de laatste veldrit in De Wildert hadden gereden. En deze heren waren dus wel nat en zaten ook flink onder de modder. Dat kwam zo: Cees Mathijssen had vrijdag met Eric Langelaan afgesproken dat ze zondag de veldrit in de Wildert zouden rijden. Ook bij slecht weer zouden ze gewoon starten. Om 7:30 uur wilde Cees zijn hond uitlaten, maar die bleef dus aan de voordeur zitten. Die dacht: "Ik ben toch niet gek om met dit weer naar buiten te gaan". Toch is Cees om 08:20 uur vertrokken en jawel Eric stond er volgens afspraak. In de regen zijn ze op de fiets naar De Wildert gereden. Na de inschrijving werd het zowaar droog. Er waren ondanks de slechte weersvoorspellingen toch nog iets meer dan 400 andere liefhebbers. De eerste 8 km waren om niet snel te vergeten: door paden die naast de weilanden lagen. Er waren er bij waar je niet kon fietsen: 20 cm modder op sommige stukken. Eenmaal teruggedraaid naar Huijbergen was het in het bos beter te doen. Daarna volgde een stuk door Kalmthout, waar een lang pad was waar Cees dacht dat er 3 man aan zijn zadel zaten te trekken... Maar het was de doorweekte grond die dit idee gaf. Bij terugkeer in De Wildert zijn ze samen gelijk terug naar Roosendaal gereden, met gelukkig wind in de rug. Met mooi 70 km op de teller werd er daarna nog even wat gedronken met de leden die op de weg gereden hadden. Alhoewel het veldritseizoen nog 2 weken duurt, was dit voor hen waarschijnlijk de laatste rit in het bos van het winterseizoen.