Geloof of bijgeloof
Je moet niet altijd alles geloven wat je leest, maar het hierna volgende verslag van ons bezoekje aan de Parel van het Hageland is het enige juiste (helaas). Achteraf gezien kon het eigenlijk niet missen volgens Kees Ruyten, want we sloten niet voor niets week 13 van het jaar 2003 af. Voor Willy begon het al eerder in de week, want nadat de dokter hem gevraagd had of hij wel eens last van jicht had, kreeg hij prompt de volgende dag een jicht-aanval, waardoor hij niet mee kon naar Boutersem.
Zo stonden 's morgens 14 leden paraat om het heuvelachtige parcours boven Leuven te gaan bedwingen. Ondergetekende mocht als toerleider bij Rob Smits in de auto de weg wijzen. Met in mijn achterhoofd mijn wegwijscapaciteiten naar de Feryn-pijl van vorig jaar en gewapend met een pracht van een routebeschrijving kon er eigenlijk niets mis gaan, dacht ik... Net voorbij Brussel dacht ik dat we de verkeerde snelweg genomen hadden. Bij Leuven gingen we daarom bij afslag 22 van de weg af, op zoek naar de juiste snelweg. Na 25 km waren we bijna terug in Brussel en kwam ik erachter dat de gekozen snelweg toch de goede was geweest. Weer 25 km verder (en ondertussen een uur later) kwamen we vrolijk voorbij afslag 22 en reden door naar afslag 24 "Boutersem". Daar werden we hartelijk welkom geheten en alvast gewaarschuwd dat er na afloop een beker voor ons klaar stond, omdat we de club waren die van het verst was gekomen ("ja, we hebben wel 175 km gereden hier naar toe"...).
De regenjasjes konden in de auto blijven, want het weer zag er redelijk goed uit. Alhoewel de hele route uitgepijld was, bleek al snel dat niet alle pijlen meer te vinden waren. In de eerste 50 km reden we tot 3 keer toe verkeerd; 2 keer moesten we terug rijden, 1 keer namen we per ongeluk een karrenspoor. Dat bracht ons ook weer op de route, maar was toch echt voor moutainbikes bedoeld geloof ik. Dat samen met een lekke band voor Gerard Loontjes zorgde ervoor dat we over dat eerste stuk 2 1/2 uur deden. Dat wilde Rob Smits graag even corrigeren en op een stuk van een paar kilometer door het bos deed hij even flink zijn best om bij een snelheid van boven de 40 iedereen uit het wiel te rijden. Toen iedereen weer bij was ging Jos Vos even demonstratief 50 meter voor de groep rijden... John genoot onderweg van het Kasteel van Horst (het kasteel uit de boeken van de Rode Ridder). Toen we bij Baal (en dat deed ik daar ook) een aardig stukje terug moesten, besloot ik verder de routebeschrijving in mijn hand te houden. (De routerol had ik, heel handig, in de auto gelaten). Voordeel was wel dat ik toen ook zag hoe alle straten heetten. Toen we meldden dat we door de Willekenslaan zouden komen ging Jac extra hard op de pedalen duwen. Hij genoot van elke meter van "zijn straat". Al snel waren we zo bij de controle in café "De Grote Pint". Daar werd een half uur gerust, alhoewel Pierre Lasaroms al na 15 minuten zijn handschoentjes aan deed en er ook al leden waren die afrekenden en hun helm opzetten!
Na de rust was Jac nog steeds in vorm en wilde Rob graag meedoen, zodat ik het tempo iets moest temperen. Toch was iedereen zeer tevreden. Na de laatste ravitaillering met sportdrank en cake kon er weinig meer mis gaan. Cees van Dongen meldde dan ook dat als we zo terug naar Boutersem konden rijden, mooi tempo en geen valpartijen, het een mooie dag was geworden. Dat we 's morgens zoveel extra kilometers hadden gereden moest ik met dan maar niet meer aantrekken. Dat had hij beter niet kunnen zeggen of hij had het misschien even af moeten kloppen, want 10 kilometer voor het einde ging het aardig mis. John wilde Piet naar boven duwen op een hellinkje, Jac vergiste zich in die manoeuvre en samen met een Belg die even daarvoor bij ons aangesloten was kwamen ze met zijn vieren ten val. John viel hard op zijn knie en had centimeters los vel aan zijn hand hangen. Jac haalde zijn knie en elleboog open en had een blauwe plek van een centimeter of 20. Piet viel broek, jas, knie en elleboog kapot. De Belg kon zonder schade verder. Onze leden werden bij Nissan Garage Michiels binnen gehaald. De eigenaars hadden de valpartij voor hun zaak zien gebeuren en haalden meteen de EHBO-koffer te voorschijn. Door hun drieën werden ijszakken aangebracht, wonden ontsmet en verbonden, kortom het was perfect. (AKN-leden gaan dus voortaan voor hun nieuwe Nissan naar Garage Michiels in Meensel-Kiezegem!). Onze gevallenen besloten verbonden en wel door te rijden, omdat we toch bijna bij de finish waren en ze op die manier het hele zaakje soepel hoopten te houden.
Langs de Helstraat en het kapelleke in Kerkom kwamen we zo weer in Boutersem. Daar kregen we yoghurtdrankjes zoveel we wilden, verzekeringsformulieren en natuurlijk de beloofde beker. Na de gezamenlijke foto met de beker wilden Rob en ik nog even douchen. Toen we er naar toe liepen kregen we al een douche in de vorm van een regenbui. Binnen was de douche niet veel warmer, dus het werd een kattenwasje. Drie kwartier later stonden we in Roosendaal (Boutersem is niet zo ver weg hoor), konden de fietsen uit de auto's gehaald worden en iedereen naar huis om verslag te doen van deze heuglijke dag!
p.s. Toch een tocht om volgend jaar nog eens te rijden. Hij valt dan geloof ik in week 14....
Alfons Govers
Ja en daar doe je het allemaal voor natuurlijk!