CLUBWEEKEND DRIEBERGEN 2003

Ieder jaar weer krijgen Willy en Jan het voor elkaar om voor de leden een volledig verzorgd programma van 3 dagen in elkaar te steken. Maanden vooraf moet er een goed onderkomen gezocht worden, routes bepaald worden voor de heen- en terugweg en een route voor de tweede dag. Als dat allemaal gebeurd is volgt de periode dat alles ter plaatse gecontroleerd en nagereden moet worden. Alles bij elkaar gaan daar heel wat dagen in zitten, met als enige doel om zoveel mogelijk leden het naar de zin te kunnen maken. Dat is geen eenvoudige opgave en als je dan alles rond hebt, kan er nog van alles roet in het eten gooien.

Hoe was het dit jaar:

1. Het weer:
Op de heenweg begon het vanaf 14:00 uur gestaag te regenen en zakte de temperatuur steeds verder weg. Doornat en ietwat verkleumd kwamen we om 17:00 uur bij ons hotel aan. Gerard en Henk hielden wel consequent vol om geen regenjas aan te doen.
De tweede dag pikten we enkele flinke regenbuien mee, waardoor de meeste tot twee keer toe goed nat waren. Er zijn natuurlijk altijd slimmeriken die schuilen bij een kerk…
De derde dag liet de zon zich al vlug zien, maar wakkerde tevens de zuidwestenwind stevig aan. Dat betekende voor alle deelnemers een behoorlijke inspanning voordat we in Roosendaal terug waren.

2. Lekke banden:
Of de duvel er mee speelde, maar op de heenweg reed Thijs zijn buitenband kapot in de Biesbosch (waar Anton niet kon volgen) en Jan deed hetzelfde na de brug over (ik geloof) de Kromme Rijn. De tweede dag regende het lekke banden. Christ begon al met een lekke band in de fietsenstalling van het hotel en herhaalde dat die dag nog twee keer. Gelukkig waren er nog 10 anderen die het ook overkwam, zodat Anton op het laatst geen reservewielen meer over had, ondanks driftig plakwerk bij elke rust. Jos had op het laatst geen zin meer om te repareren en reed het laatste uur in de bus mee. Op de terugweg reed Theo nog lek bij Keizersveer om het lekke-banden-festival af te sluiten.

3. Valpartijen:
Rob ging bij Wijngaarden letterlijk op zijn gezicht toen hij zijn tube naast zijn bidonhouder stopte in plaats van erin. Cees van Sluijs ging er voluit en in slow-motion overheen. Gelukkig lag de snelheid erg laag en konden beiden weer verder fietsen na wat EHBO-werk van Ina en Jan Bakker.
In de afdaling van de Posbank sloeg het achterwiel van Ina vlak voor een bocht onverwachts weg. Vol in de remmen en wanhopig sturend, kon ze toch niet voorkomen dat ze over de rand ging en over de kop in het (zachte) mos landde. Ook zij hield hier schaafwonden in haar gezicht aan over. Wel 10 bezorgde AKN-ers hielpen haar weer op de been en dat hielp. Zij fietste dapper verder.

4. Vermoeidheid:
Als de kilometers door gaan wegen, de lekke banden en valpartijen voor ontzettend veel oponthoud gezorgd hebben, dan is dat niet goed voor de moraal. Je wenst


Dat denk je dan wel eens hardop en heel wat mensen voelen met je mee.

De organisatie hoort en ziet het aan en probeert iedereen veilig en wel op de plaats van bestemming te brengen. Gelukkig zijn er ook zoveel leuke dingen tijdens een clubweekend, waar het weer of wat dan ook helemaal geen invloed op hebben.

1. Het eten:
Perfect voor elkaar. De eerste dag een Italiaans buffet, met een keus uit wel 10 Italiaanse specialiteiten, een uitgebreid saladebuffet en een uitgebreid toetjesbuffet. Je kon van alles zo veel en zo vaak nemen als je maar op kon (en dat was voor sommigen erg veel). Jan Buyk maakte zich dan ook helemaal voor niets grote zorgen toen hij zag dat hij na Theo aan de beurt was! We kregen het niet op, want de obers bleven gewoon bijvullen. De tweede dag kregen we na een pompoenensoep (onverwachts lekker) een Amerikaans buffet aangeboden wat niet onderdeed voor de eerste dag. En John kon nu eens een keer wel friet eten op een clubuitstap! De enige die volgens Jan Buyk niet kon profiteren was Cees van Sluijs. Elk clubweekend wel goed voor een (gewenste of ongewenste) etensruil, moest hij zich nu beperken tot het vriendelijk aanbieden van een zelfgemaakt toetje aan Jan. Ook het ontbijt was zeer uitgebreid en ik durf het eigenlijk wel aan om te zeggen dat het eten nog nooit zo gevarieerd en compleet was als dit jaar.

2. De routes:
Wat hebben we weer een aantal prachtige stukjes Nederland onder de wielen door gehad: Biesbosch, Alblasserwaard, Lekdijk, Veluwe en Hoge Veluwe, Posbank, Land van Maas en Waal en al die andere prachtige plekjes, gebouwen en vergezichten. Ik ben, terwijl er een lekke band gerepareerd werd, zelfs nog even terug gereden om een "hofje" nog even van dichtbij te gaan bekijken. Zo heb ik in 3 dagen plekjes gezien, waar je "toeristisch fietsend" makkelijk 3 weken van kunt genieten.

3. Het Grand Café:
Opvallend lang bleven heel veel AKN-ers hangen in het Grand Café van het hotel. Ruim na 23:00 uur zat nog zeker 80% lekker te kletsen aan de stamtafel of aan de bar. Het laatste rondje om 1 uur was voor de zaak en werd door nog een tiental leden genuttigd. De tweede avond hielden we dat tot ruim twaalf uur vol.

4. De conditie:
Bijzonder goed voorbereid kwam iedereen aan de start. Ina trapte zo hard door dat ze haar achterwiel los trapte. Jos Dierks kon voor op het buitenblad en achter op het binnenblad de Emma-piramide op. Cees van Sluijs kon makkelijk 3 dagen op kop van de groep rijden in elk gewenst of ongewenst tempo, via elke gewenste of ongewenste route. Fons van Hooydonk fietste losjes met zijn handen onder in de beugel. Jan van Loon moest lang wachten voordat de laatste net als hij de top van de Posbank bereikte. Dim had op de Posbank nog genoeg energie over om de fiets van Ina te controleren op beschadigingen. Christ hield in een oogopslag de weg voor en achter hem in de gaten. Thijs stelde al rijdend de ideale fiets samen voor Dim. Jan Bakker had zo'n geweldige longinhoud dat Gerard Loontjes 's nachts om 1 uur van kamer moest ruilen. Cees Ruyten had nog tijd over om alternatieve routes te bedenken. Simon haalde herinneringen op aan Spaanse temperaturen. John had 's avonds nog energie over om Jan Buyk uit te dagen voor een potje biljarten. (Jan won met iets van 450-43)

5. De humor:
Het is elk jaar hetzelfde werk. De eerste dag worden er een paar goede grappen verteld en de twee volgende dagen gonzen die door de groep. De man uit Connecticut en de dubbelgangers van Saddam tekenden dit jaar voor de eer. Jos is altijd sterk in oneliners. Was het in een van de vorige jaren wel eens "mondharmonica", dit jaar klonk voortdurend "sambal erbij?" 
Een vast punt zijn ook altijd de prachtige verhalen over fietsbelevenissen in voorbije jaren. Dit jaar namen Kees Verstraten en Leo daar een groot gedeelte van voor hun rekening. Van toerfietsen tot proffietsen; ze hadden er wel een anekdote over te vertellen. 
Plagerijen over en weer tussen Willy, Jan Buyk en Cees van Sluijs houden de sfeer er ook altijd goed in.

Kortom: Jan Buyk en Willy zagen dat het goed was…

N.B. 

Jan Buyk gaf zijn ogen bij congrescentrum De Drie Bergen goed de kost. Hij constateerde dat Huis ten Halve met wat kleine aanpassingen ook wel voor een congrescentrum door zou kunnen gaan. Laten we hopen dat het niet doorgaat, want € 2,60 voor een Palm is twee avonden wel te doen, maar 52 zondagochtenden?

Tot slot:
Volgens mij wordt het tijdens en na zo'n clubweekend te weinig gezegd: Jan, Willy en Anton hartelijk bedankt voor jullie inzet om er weer een prachtig clubweekend van te maken. We zijn het al zo gewoon geworden dat alles geregeld is, dat we dat soms zo maar vanzelfsprekend vinden. Nogmaals bedankt dus!

Alfons Govers