clubweekend Gennep 2001

Het clubweekend 2001 is er een geworden waarbij we de wind mee hadden. Opvallende nieuwkomer was na tien jaar John van Turnhout, die dit zo lang mogelijk geheim had gehouden voor de rest. Samen met nog 17 overige deelnemers kon hij zaterdag 28 april op weg met een stevige wind in de rug om de door Jan Poppelaars en Willy uitgezette route te gaan rijden. Voor een groot gedeelte kon daarbij gebruik gemaakt worden van de route van 1996, toen we naar Velden reden. Helaas begon het binnen een uur al te regenen, zodat we doornat en redelijk verkleumd in De Moer koffie met gebak konden nuttigen. In de tien minuten dat ik nodig had om me een beetje uit te wringen hield ik er al rekening mee dat mijn helm als vuilnisbak dienst zou doen. Cees had zich dit jaar echter beperkt tot het (bijna) inpikken van mijn gebakje. Op weg naar Gemert waaiden we weer behoorlijk droog. In café Koksehoeve verwarmde de soep ons ook nog van binnen. Jan Buyk zat daarbij strategisch zo ver mogelijk van Cees vandaan, zodat zij niet samen de soepterrine zouden moeten delen. Daarna kon het door mooie natuurgebieden, die Cees nergens bespeurde, naar Hotel De Kroon in Gennep. Daar mochten de fietsen in de feestzaal gezet worden en konden we ons voor gaan bereiden op het avondeten. Was het omkleden en douchen bij iedereen nog hetzelfde, voor het overige liep die voorbereiding nogal uiteen. Sommigen gingen op bed liggen uitrusten of lezen, anderen gingen in de bar van het hotel enkele drankjes voorproeven. Ober Sjarel en Bianca bleken zeer vlot van de tongriem gesneden en ook zeer vlot van bedienen te zijn, zodat voor het avondeten de ergste dorst al weggewerkt was... Sjarel ontpopte zich bij het opdienen van het eten tot een rasechte komiek, die zelfs Jac Willekens en Jos Dierks kon pareren: wijn voorproeven deed hij zelf, boontjes moest hij kwijt omdat ze te oud werden (en er waren nog tafels waar dat lukte, kwam hij later vertellen) en elke grap leidde prompt weer tot een nieuwe grap van zijn kant. De lachspieren werden dan ook duchtig gemasseerd tijdens het eten.

Traditioneel wordt het avondeten altijd gevolgd door een avondwandeling om het eten wat te laten zakken. Bij bar De Dragonder was het eten zover gezakt dat er weer wat te drinken bij kon, waarbij druk gegist werd wat of wel een dragonder zou kunnen zijn: een vaandeldrager, een levensgenieter, een soldaat, een lange onderbroek... Thuisgekomen heb ik het meteen opgezocht en het blijkt dat het woord twee betekenissen kan hebben: een lichte ruiter die op het regimentsvaandel stond of een forse vrouw (een manwijf). Hoe dan ook , het bier smaakte goed, we werden goed voorzien van snacks en nootjes, alleen de rekening viel nogal tegen. Anton Mali zag zijn oogjes steeds kleiner worden, want die jongen was al vanaf half 4 's ochtends onderweg: eerst uit Drenthe naar Roosendaal en daarna 165 km achter de groep aan. Om 10 uur ging hij dan ook naar bed. Terug in het hotel konden de overigen weer gewoon de drankjes op de eigen hotelrekening laten zetten en dat deed niet zo'n pijn. De laatsten, waaronder onze voorzitter (weer hij!) zochten om half twee hun kamer op.

Natuurlijk had menig AKN-er kleine oogjes de volgende ochtend aan het keurig verzorgde ontbijtbuffet, maar deze keer was Jan van Loon tenminste zijn stem niet kwijt zoals voorgaande jaren. Nadat ieder zijn lunchpakket van 6 boterhammen en zak chips in zijn rugzakje had gestopt kon de tweede fietsdag van start gaan. Het was de eerste 30 km behoorlijk stil in het peloton en dat lag niet alleen aan de rustige wegen (die niet bewogen volgens Jos). In een Naturschutzgebiet werd even bij Ding Dung een natuurlijke behoefte gedaan en een tweetal reebokken en roofvogels gesignaleerd, zodat Cees toch nog zijn zin had. Het Reichswald bestond nog steeds, maar was vanwege MKZ-perikelen voor ons gesloten. In plaats daarvan gingen we nu naar het rivierengebied van De Gelderse Poort en de Ooy-polder: een mooi stukje fietsen op de rivierdijken richting Nijmegen. bij Kekerdom werd gerust bij De Waard van Kekerdom. Jan Buyk had de avond tevoren al gewaarschuwd dat je daar op badslippers of op kousenvoeten binnen moest. We hadden dus een zeer luxueuze zaak in gedachten, maar dat viel mee: de vloer was namelijk voorzien van een laag rivierzand! Ad Rens had gelukkig zijn helm op toen hij ging zitten, want hij stootte zijn hoofd tegen de lamp. Toen hij een kwartier later op stond en weer tegen de lamp knalde had hij zijn helm gelukkig af! Jos Dierks vertelde ondertussen over de tijd dat hij op de Medische Faculteit zat (volgens Christ om pannen op het dak te leggen) en over een vorig leven waarin hij valk (vulluk volgens Kees Ruyten) was geweest. Daarna stonden de beklimmingen rond Berg en Dal op het programma, inclusief de Zeven Heuvelenweg. Zelfs in de beklimmingen kon Henk nog foto's maken van zijn medestrijders, maar het merendeel van achteraf. Bij de extra rust die ingelast werd kon Thijs de Baat de digitale foto's al bekijken, waarbij Henk ze ter plekke wat uitvergrootte en nog even een stukje (met geluid) filmde met zijn fototoestel: Thijs viel van de ene verbazing in de andere! Ondanks de extra rust en alle moeite die de organisatie deed om de voorrijders verkeerd te laten rijden, waren we toch al om 15:00 uur terug in ons hotel. Daar werd met de nieuwe Penske-petten op (ideetje en organisatie van Jac Willekens) voor de fotograaf en fotografe geposeerd. Daarna herhaalde zich het ritueel van de vorige dag, met dit verschil dat zowel de slapers, als lezers, als drinkers nu anderhalf uur langer de tijd hadden. Na de maaltijd in de bij het hotel horende Bistro Het Roosje was de animo om nog wat te drinken behoorlijk afgenomen. De behoefte aan een wandeling ook, maar voor sommigen (vooral diegenen die uiensoep hadden besteld) beslist noodzakelijk... In het hotel kon voorzitter Pierre, samen met Cees, Toon, Jan van Loon en ondergetekende dan ook al om 23:00 uur de rekening laten opmaken. Ad en Jac volgden iets later, want die gingen nog even een frietje halen.

Toine van Oers voelde zich topfit de volgende ochtend, Jan van Loon was al om vijf uur wakker geworden, kortom de sfeer was prima aan het ontbijt. Om 9 uur vertrokken we met zuidoostenwind mee (!) naar Oud-Empel, waarbij ondergetekende er gelukkig nog in slaagde Anton Mali aan het werk te houden door lek te rijden. Een enthousiaste politieagent escorteerde ons nog een stukje in Rosmalen en natuurlijk genoot de organisatie ervan als ze ons zo af en toe verkeerde afslagen zagen nemen. Om nog wat zout in de wonde te strooien ging Jan nog aan Cees vragen of zijn oren goed waren. Toen Cees bevestigend antwoordde zei Jan dat hij dan de route volgend jaar wel zou inspreken! Bij café De Lachende Vis presteerde Ad het om zijn hoofd aan de lamp te stoten en kregen we ieder twee worstenbroodjes.Dat was wel een beetje veel van het goede. Om het goed te maken nam Jan de overgebleven worstenbroodjes mee voor Cees. Die kreeg hij bij de laatste stop bij café De Zwaan in Zevenbergschenhoek aangeboden. Cees gaf echter de voorkeur aan het heerlijke appelgebak met slagroom, waarvan hij weer bereidwillig zijn slagroom aan de thee van Jan wilde afstaan...

Kortom het is voor de deelnemers weer een geweldig leuk weekend geweest, waarvan ze thuis heerlijk uit kunnen rusten als ze de auto gewassen en in de was gezet hebben, de schutting geschilderd, de kamer behangen, de gordijnen opgehangen, het gras gemaaid, de heg geknipt, de stoep opnieuw gelegd, de fiets gepoetst, het onkruid gewied en de kranten gelezen hebben.

Jan Poppelaars, Willy van Toren en Jan Buyk kunnen weer tevreden terug zien op het vele werk dat ze vooraf hieraan gehad hebben. Mannen bedankt. O ja, en Cees nog bedankt voor het mee voorrijden!

Alfons Govers

N.B. 44 -22 - 11 - 5,5 - 2,75 - 1,375 - 0,6875 - 0,34375 - 0,171875 - 0,0859375 - 0,0429687 - 0,0214843 - 0,0107421 - 0,005371 - 0,0026855

 

Terug naar clubblad